Dom
Dom...
Jak wszystkie,
Trochę dziwny...
Bez mebli, bez krzeseł,
Puste ściany.
Tylko w korytarzu
Zakurzony obraz.
Ludzie w nim jacyś cisi,
Nieprzytomni.
Otępiałym wzrokiem
Wpatrują się w przestrzeń,
Rękoma wymachują,
Chcą coś powiedzieć,
Pokazać...
Nikt ich nie rozumie,
Nikt ich nie zna.
Budzą lęk i niepokój.
Dom...
Jak każdy inny,
Trochę jednak dziwny...
autor
keyt
Dodano: 2009-08-04 01:11:54
Ten wiersz przeczytano 1133 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Staram się unikać takich domów - ale życie pisze różne
scenariusze...
Dom ,jak każdy inny przeminie ,pozostawi wspomnienie
rodziny,jak pożółkła fotografia przemówi magicznie w
zadumę przeniesie...Piękny wiersz.Pozdrawiam:)
Ciekawy tematycznie wiersz.Pobudza do wyobrażni
czytelnika.
Czytelny. Jak fotografia z miejscem na komentarz.
Pozdrawiam