Dom
Kiedyś wyglądał wspaniale...
opuszczony
porasta trawą
skrzypiące drzwi
zmagają się z wiatrem
mrok w oczodołach
ścian
smutno wylewa łzy
pochylone drzewa
koją samotność
już nie słychać
odgłosów szczęścia
kominek wygasły
spopielił uczucia
dusza umarła
w ruinie
autor
Baba Jaga
Dodano: 2015-06-28 20:35:53
Ten wiersz przeczytano 1668 razy
Oddanych głosów: 52
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (53)
smutna refleksja
Smutna refleksja o przemijaniu. Pozdrawiam serdecznie.
Smutno się zrobiło ,ale to szczera prawda.
Masz rację mariat.Dziękuję:)
Jeżeli w oczodołach to:
'mrok w oczodołach
ścian'
bo przecież to okno jest oczodołem ściany.
Smutne, opustoszały,kiedy zabrakło w nich
mieszkańców,którzy opuścili je z różnych powodów.A
przecież kiedyś drżały w posadach od śmiechu i
zabaw,życia ich mieszkańców. Bardzo wzruszył mnie Twój
Jago jakże smutny i prawdziwy w swojej treści
wiersz.Serdeczności przesyłam :))
Bardzo smutny wiersz.Miłego..
Coraz więcej takich smutnych domów, żal:)))
Serdecznie dziękuję za miłe wizyty:)
na myśl samą ciarki przechodzą że dom który z ojcem w
77 stawiałem po jego śmierci w takim stanie
zastanę:(((
pozdrawiam serdecznie:)
Smutny pejzaż pustego domustwa +)
smutno i prawdziwie...
pozdrawiam:)
dużo takich opuszczonych domów,
na wsiach szczególnie, czasem jeden obok drugiego;)
smutno...wraz z ludźmi odeszła dusza domu...samotność
zabija...
pozdrawiam- bardzo ładny wiersz:-)
Dobry i przejmujący opis spopielonego uczucia...
Smutno u Cibie Aniu.
Uśmiechu życzę,serdeczności przesyłam:)