DOM, którego już nie ma...

Czuję jakby mój dom gdzieś znikał
w mgle się zatapiał

Jakby burzyło się powoli to co kiedyś było azylem szczęśliwości

Dachówka po dachówce
Wolno

Cegła po cegle
Boleśnie

Słowa jak cegły
spadają mocno i głośno
na ziemię

Mojego domu tego prwdziwego, ciepłego, pełnego miłości,
radości,
a czasem troche złości
i zazdrości
nie ma...

Teraz mój dom jest w JEGO sercu...

Dziękuję Ci T., że jesteś przy mnie we wszystkich momentach mojego życia - w tych dobrych i złych...Nawet gdy jesteś daleko czuję bliskość Twego serca...

autor

kasia22

Napisany: 2006-12-03 Dodano: 2006-12-03 10:58:30

Ten wiersz przeczytano 413 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie