Dom na stoku

Dom na stoku, z tarasu widok na koniec świata
W nim mała szparka tam mieszkanie sąsiada
Tam mieszka ona w szarą sukienkę ubrana
On także w szarość, męski pełen galant
Żyjemy z sobą w przyjaźni już wiele, czasu
Mieszkanko ich szerokie jak kciuk dłoni
Witamy się co dnia, słyszymy swoje głosy
Słyszymy jak w dolinie kościelny dzwon dzwoni
Wymawiam szeptem jej i jego imię
Gdy zimą na parapet ziarenka im sypię Słucham ich głosów,
melodia płynie krótka

Niosą radość, on dżentelmen, ona milutka
Znajduję w nich wiele radosnego ciepła
Oboje w jedną dłoń objąć zdołam
Nasza przyjaźń na lata zakrzepła
W nas urocze uczucie pełne ognia
On pięknego głosu wydać nie może
Słyszę go, słyszę jak klingi ostrze
Ona natomiast jest wniebowzięta
Słuchając jego śpiewu, gdy on ćwierka.
Gdy go natura do czynu co rok wzywa
Staje się rycerzem, w barwnej zbroi
Broni swojej partnerki, do walki wzywa
Odważny, prawy, nikogo się nie boi Ich miłosne
igraszki trwają w nieskończoność

To nie włoskie amory, jeden raz i dość
Oddają się oboje najpiękniejszemu zbliżeniu
Słyszę jej westchnienia, on co rusz w omdleniu
Gdy ich gniazdko wypełni się małymi groszkami
Na świat przychodzą, są nowymi lokatorami
Oboje przedstawiają mi swoje narodzone pociechy
Kochanych mam przyjaciół, wiele radości i uciechy
Autor: slonzok-
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2022-07-21 Dodano: 2022-07-21 05:07:26

Ten wiersz przeczytano 583 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie