Domine

Ciekawy, życiowy wiersz, co do chęci nauki pokory, to
ona zawsze każdemu się przydaje, ale ze smakiem
rezygnacji, to bym polemizowała, msz lepiej jej smaku
nie znać, lepiej walczyć, niż poddawać się rezygnacji,
ona może doprowadzić nawet do depresji, w każdym razie
jest to bardzo niepożądany stan, msz.
Pozdrawiam, z podobaniem dla wiersza, Grażynko :)

Mgiełko, dziękuję za piękne słowa. Wszystkiego
dobrego!

Każdy dostaje lekcję życia, która skłania do
wyciszenia i pokory na jakiś czas, by znów podnieść
wysoko głowę i spróbować kolejny raz uwierzyć.
Pozdrawiam serdecznie :)

Bronisławo, masz całkowitą rację. Życie kształtuje nas
cały czas. Ściskam i pozdrawiam serdecznie!

BordoBluesie, dziękuję za przychylny komentarz.
Wszystkiego dobrego dla Ciebie! :)

Groschku - bardzo dziękuję za miły komentarz, czasem
lepiej napisać mniej, a resztę zostawić czytelnikowi.
Serdeczności!

Po doświadczeniach, jakie doznaliśmy jesteśmy o wiele
mądrzejsi. I to dobrze, bo więcej tego nie popełnimy.
Pozdrawiam.

Wiersz ciekawy i dojrzały. Niebanalny tytuł i wyznanie
pokory przed stwórcą.
Przeczytałem z przyjemnością.
Pozdrawiam :):)

Podobało się, czytałem to z przyjemnością i.. nagle
się o wiele za wcześnie skończyło.. Mówi Ci to coś?
Może to własnie był temat wiersza.. Punkt dla Ciebie
oczywiście mam, ale równocześnie też niedosyt.

Weno, bardzo dziękuję za ten wartościowy komentarz.
Serdeczności ślę.

Filemon-lemon - masz rację. Wszystkiego dobrego,
pozdrawiam. :)

Najlepszą nauką jest czas, pasmo życiowych powodzeń i
niepowodzeń przeplatanych ze sobą. Po przykrych
doświadczeniach stajemy się mądrzejsi ale i bardziej
wyczuleni, szczególnie w sferze uczuć, gdy zostajemy
zranieni.
Serdecznie pozdrawiam z podobaniem refleksyjnego
wiersza :)

najpepiej byc samoukiem,
tyle ze takie wyksztalcenie jest nie uznawanie :)