Dotknij mnie tam, gdzie kończy...

*puk puk*

otwórz te drzwi, moja kochana, otwórz wrota
krok przed progiem w końcu wypluwam knebel
i będę mówił póki otwarcia nie dotrwam
póki w blasku nie ujrzę całej ciebie.

lata błądziłem spojrzeniem obłąkanym
szukając sensu w betonowym oceanie
nieskupionym wzrokiem porywając w tany
atomy i kwanty wzięte za ramię

spalałem wzrokiem obiekty pożądań
tracąc zapał po chwili namysłu
gasząc wszelkie refleksji jądra
dopóki nie usłyszałem kilku tych słów

pojawiasz się w końcu w matowym świetle
jak to oświecenie w myśli niesłusznej
wielki człowiek z małego kompleksem
bzdurę truizmem nazwać już muszę.

otwórz więc do swego świata ten portal
gdzie w istocie jedną nogą już jestem
cała logika poszła do czorta
aniele, znów przypominasz mi bestię.

dotknij mnie tam gdzie szwy świata się wiążą
niech noc niebiańskim blaskiem rozbłyśnie
wszystkie moje pragnienia w kierunku tym dążą
by treścią wypełniło się to, co sam wyśnię...

ten dotyk wytwarza energię w mej buzi
rozdziera noc jasną wrzask mój nieludzki
rozpina się ostatni rzeczywistości guzik
przyziemne to są już tylko pobudki
by rozmyślać o życiu i jego problemach
martwić się tym co było i będzie
teraz jedynie liczy się scena
w bieżącą chwilę się cały zagłębię.

bo gdy wkracza myśl, to rzeczywistość rani
rozbija ją na milion części zwanych rzeczami.

autor

Magican

Napisany: 2009-09-03 Dodano: 2009-09-03 00:16:42

Ten wiersz przeczytano 765 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie