Drgające wspomnienia
Drżę...
a to drganie zamienia się w sen.
on trwa,
otwarty nocą na świt , a w dzień
na czas
który pozostał mi z Tobą.
Ukochana wszechoceanu
moja łódź
ostoja niepokoją,
ta, która powraca
we wschody i zachody
zawsze gdy jest taka potrzeba...
autor
Justunia
Dodano: 2011-09-05 18:38:31
Ten wiersz przeczytano 403 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
witaj,ciekawie napisany wiersz (omyłkowo został
wklejony trzy razy)pozdrawiam