Drobinka.
Człowieku
- Jestem najmniejszą drobinką twojego
życia,
gdzie mi tam mury burzyć,
czy stawiać nowe, wokół ciebie.
Gdzie każda cegiełka związana jest twoim
gniewem.
Gdzie mi tam, armie wrogów przeciw tobie
posyłać,
zbyt mała we mnie siła...
Nie zmienię nic, co w tobie złego trwa,
głęboko gdzieś, na samym sercu dna.
Nie widzisz tego, tak jak nie zauważasz
mnie.
Jesteś olbrzymem, Herosem lecz pamiętaj...
Z drobinek uczuć składasz się!
2005-09-27
autor
Miłosz
Dodano: 2019-07-04 21:21:25
Ten wiersz przeczytano 569 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Wspaniale tak napisane o drabince.
Też powiem to samo, mądra puenta a i wiersz nie głupi.
A już myślałem, że chodzi o bakterię. :)
Budowa człowieka jest skomplikowana. Budowa ciała jak
i psyche.
Uczucia, to tylko cząstka tej ostatniej.
Z przyjemnością przeczytałem. :)
Pozdrawiam autora.
bardzo dobre zakończenie. "Z drobinek uczuć składasz
się"
Pozdrawiam serdecznie :)
Mocna pointa Pozdrawiam
A mnie końcówka rozczarowuje, zbyt oczywista. Reszta
jest w porządku.
bardzo dobra puenta
Z przyjemonoscia czytalam.
Pozdrawiam :)
Zauważyłem, że jeszcze sporo wierszy z dawnych lat nie
wróciło na swoje miejsce w Moim wątku : ).
Więc raz po raz, uzupełniam Owe braki.
Miłego wieczoru Wszystkim życzę.