Droga
Za nami został kawał drogi,
ile przejść trzeba? Tego nie wiem.
I chociaż czasem bolą nogi
do przodu idę wciąż ze śpiewem.
Szeroka droga, wąska ścieżka,
gdzieś za zakrętem meta czeka.
Czy będę mogła tam zamieszkać?
Czy będzie to tylko krok w przepaść?
Z nicości w nicość wędrujemy,
a między nimi sen i jawa.
Malutkie szczęścia tu na ziemi,
a zwykłe życie wielka sprawa.
Dodano: 2014-09-06 13:12:22
Ten wiersz przeczytano 684 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
liczba głosek własciwa, ale gubisz średniówką i
akcent.
Czy będzie to tylko krok w przepaść?
i tak nie przeskoczysz!
lepiej
Czy będzie tylko to krok w przepaść?
albo
Czy skończę może krokiem w przepaść?
Mądrze napisane. Z przyjemnością przeczytałem.
Pozdrawiam.
Ciekawa refleksja o miłości.Pozdrawiam:)
Maleńkie szczęścia tu na ziemi..
Pięknie
Ładny wiersz:)pozdrawiam
Ładna refleksja. Pozdrawiam serdecznie
W tym wersie gubi sie rytm: "Czy będzie to tylko krok
w przepaść?"
Warto byloby ten werset poprawic, bo bardzo fajny
wiersz. :)
udana refleksja pozdrawiam:)
'do tyłu iść nie można a idziemy przed siebie, a nie
do przodu :(
'idę przed siebie ze śpiewem'.
Nikt nie wie, co przed nami i dokąd zmierzamy. /nicość
to niebyt/ Pozdrawiam :)
Ładnie poprowadzona refleksja...
Gdzieś mam podobny wiersz, ale nie pamiętam:-) .
Ładnie. Miłego:-)