Droga

Nieustannie błądzimy niepewnie stawiając kroki
na drodze co kresu jej nie widać na horyzoncie
chcemy być tam gdzie tylko szczęście i obłoki
życia się ucząc wciąż od nowa patrząc w słońce

idąc tą drogą często sam się o coś potykam
czasem zamiast do przodu w tył stawiam krok
za błędu gorzką cenę płace i łzy przełykam
do światła idąc zapadam się gdzieś w mrok

życie jest drogą ścieżką i sumą doświadczenia
dziś sam przez ich pryzmat inaczej patrzę
miłości głos nieraz tracę co życie odmienia
i z oczu mi ulatuje to co przecież tak ważne

lecz się nie przejmuję wciąż idąc do przodu
nieświadom ile mnie jeszcze błędów czeka
mimo wiatru w oczy idę mimo tylu zawodów
i tak po kres aż mnie pochłonie życia rzeka

autor

jaro 37

Napisany: 2015-08-06 Dodano: 2015-08-06 09:55:22

Ten wiersz przeczytano 1225 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie