droga

bezkresna wiekuistość
tkwi zawieszona w przestrzeni
wspinając się po klatkach
teatralno-filmowego przedstawienia

które po życiu śmierć zapowiada
i tłuką się w nim niebarwne odcienie
zakute spowitą i szarą od wilgoci [mgłą]
uprzednio zapomnianych snów

nad bramą cierpienia
siedzi, dzierżąc brzemię serca w ręku,
wysmuklona sylwetka
z przebłyskującymi kośćmi policzkowymi
czy potrafią ją rozpoznać tylko potępieni?

skoro me oczy są w stanie zobaczyć
jedynie ciemność wieczystych dni
jak bardzo musiałam zboczyć z drogi
którą obrał dla mnie zmartwychwstały

czy tak ciężko podążać ścieżką dobroci
w czasach otaczającego cierpienia?
będąc pozbawionym prawdziwej ekspresji
a także nikczemnego doświadczenia

autor

Jane Phone Cone

Napisany: 2015-05-20 Dodano: 2015-10-20 00:23:30

Ten wiersz przeczytano 781 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie