Droga

Stał się człowiekiem, prawie jak my.
Choć był kimś więcej, niż nam się śni.
Dróg było wiele, On wybrał tą.
Zasiewał światło, by zgasło zło.
Brał nas za dłonie, ocierał łzy, dając nadzieję na lepsze dni.
Przemawiał tak jak dobry król, lecz On powiadał, świat leży u waszych stóp.
Siła i wiara w waszych sercach tkwi, z mądrością prawdy, nie zwycięży nas nikt.
W żyłach błękitna krew.
Więc iskra Boża również w niej jest.

Niech każda płonie jasnym światłem.
Więc wznośmy ogień miłości tak, aby w tą noc, rozbłysło światło ze wszystkich gwiazd.
Dziękując Bogu, że poszedł nią bo żaden człowiek nie jest w stanie dziś, oddać życie, na śmierć za wszystkich iść.
Od Boskiej miłości do ludzkiej wdzięczności.

autor

Jacek1972

Napisany: 2017-04-15 Dodano: 2017-04-15 10:25:59

Ten wiersz przeczytano 2533 razy

Oddanych głosów: 47

Rodzaj Bez rymów Klimat Radosny Tematyka Wiara Okazje Wielkanoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie