Droga przez las

Życie jest tylko krótkim snem,
Niczym muzyka, ma refren,
Początek, oraz koniec i odpływa hen ...
Muzyka od początku dąży do końca,
Po drodze przyspiesza i zwalnia, niby słabnąca,
Dąży niczym dzień do zachodu słońca.

W drodze swej przez las, muzyka
Przed wieloma wilkami umyka,
Lecz nagle w ucieczce na łąkę się wymyka.
Znajduje tam kwiat pachnący,
Kwiat jakże piękny, w słońcu błyszczący,
Oraz w dalszej drodze nieprzerwanie towarzyszący.

Kwiat pomaga w walce z wilkami,
I innymi leśnymi zasadzkami,
Lecz trzeba się ciągle opiekować kwiatami.
Jakże słaby on jest, lecz jednak muzykę broni,
W nocy nawet wilki przegoni,
Gdy muzyka pogrążona w sennej toni.


Zbłądzona w lesie muzyka,
Powoli zanika,
Dobrze jednak, że ma tego kwiacika.
Oto światło na końcu drogi,
Muzyka przyspiesza niczym stado galopujących koni,
Lecz kwiat został, by wspominać, zwiędnąć i być szczęśliwym, że muzyki nie goni.

autor

adibart

Dodano: 2005-04-07 21:18:53

Ten wiersz przeczytano 558 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie