Droga przeznaczenia
Żółta droga
piaskiem usypana
przyciąga podróżnych
niewiadomą
Ona też poszła
Szukając przeznaczenia
Z szeroko rozwartymi oczyma
Wdychała duszne powietrze
Starając się dostrzec
Niewidzialne
Dotknęła wyciągniętą dłonią
Cząstek atomów przed sobą
Czuła ich strukturę
Wnikającą poprzez ciało
Magia działała
A ona szła dalej
By zdobyć to,
czego każdy szuka.
By dotrzeć do
Wnętrza siebie.
Komentarze (3)
ja już się wypowiadałam, ale wypowiem się jeszcze raz
na temat tego wiersz. Krótko bo co tu więcej mówić:
Pięknie!
na drodze życia jest wiele dróg przeznaczeń
ciągle człowiek poszukuje tego prawdziwego prznaczenia
rorpoznania własnego wnętrza własnej osobowości istota
ludzka to jak bardzo skomplikowana maszyna gdzie
należy całe życie się uczyć by coś z siebie prawdziwie
zrozumieć zostawiam swój głos
ten wiersz może mieć różne interpretacje, mnie
nasuwają się różne skojarzenia, ale - generalnie
dokładnie tak jest - każdy szuka tej drogi do wnętrza
siebie. wiersz ciekawy a i forma bardzo dobrze się
spisuje tutaj taka a nie inna:)-->+