Drzewa i człowiek

Dobry wiersz. I dzięki za podpowiedź do mojego
wiersza, zaraz poprawię.

Zmusza do refleksji, zatrzymał mnie.Pozdrawiam
cieplutko.

wiersz dobry głęboki i przemyślany warto się zatrzymać
na chwilę i pomyśleć

Niestety są już tylko przegrani w układzie "przyroda
człowiek". Podoba mi się wiersz.

wniosek bez przyrody i natury marni będą z nas ludzie
-/ świetna przenośnia z obcinaniem gałęzi/

Super puenta! Całość w dobrym stylu.

o...przytul się do brzozy a serce inne drogi
otworzy...
pozdrawiam serdecznie ,bardzo dojrzały wiersz

dobry( dla mnie wieloznaczny) tekst. mimo prostych
słów zachwyca głębią myśli. moje odczytanie jest
"rodzinne" konar- rodzic, gałązki- dzieci. Ta symbioza
musi byc zachowana, jak wszystko w przyrodzie.

Krótko, rzeczowo i po mistrzowsku. Oczywiście to nie
koniec świata, to co się skończyło, ale było jedyne i
na nic nie liczę. Z serca pozdrawiam :))))

Krótki,ale jaki wymowny.Bardzo ładnie
napisany.Pozdrawiam serdecznie.

z lasem i drzewami łączy mnie jakas symbioza kiedy
żle się czuje ide do lasu po zdrowie i las mnie
uzdrawia ,mam też takie drzewo które pamiętam od
dziecka i zawsze do niego zaglądam i cieszę sie że
jeszcze jest że go nie ścięli...i przytulam się do
niego jak do starego przyjaciela....dlatego chrońmy
drzewa i całą przyrodę nie niszczmy jej nie
potrzenie...

dobra treść, dziala na wyobraźnie...

Twoje mysli zatrzymuja...człowiek i drzewo...jak dwaj
bracia zawsze porównywani do siebie....pozdrawiam...

wskazana symbioza ... ścinając drzewo człowiek sam
sobie podcina gałąź , na której siedzi... wiersz
refleksyjny.. pozdrawiam

Zwycięży drzewo bo odbiją konary mocniejsze . Dobry
przekaz choć nie do końca prawdziwy, co nie zabije to
wzmocni :)