Drzewo

Ty tylko stoisz i patrzysz, nigdy nie spadniesz,
widzisz jak ludzie z góry lądują na dnie,
żadne choroby ciebie się nie trzymają,
i nie jesteś smutny, bo drzewa nie kochają.

Obserwujesz ludzi, to ci tylko zostaje,
jak każdy po kolei dorosłym się staje,
rozwija się, zmienia i z kimś się łączy,
i widziałeś nie jednego, który życie zakończył.

Mnie też znasz, nawet bardzo długo,
widziałeś jak sie we mnie uczucia budzą,
i kłócą się - serce z rozumem,
czułeś to i miałeś do tego szacunek.

Chodziłem do szkoły, potem wracałem,
miałem wszystko, choć o to nie dbałem,
próbowałeś odgadnąć uśmiech na mojej twarzy,
widziałeś mnie zza życia o którym się marzy.

Minęło wiele lat i nic się nie zmieniło,
tak jakby przez tyle lat nic sie nie wydarzyło,
nadal wychodziłem i przychodziłem później,
tylko te uśmiechy na twarzy były jakby próżne.

Tak, dorosłem, choć sam w to nie wierzyłem,
nie bałem się tego, prawie nie martwiłem,
ponieważ nigdy nie brałem życia na poważnie,
nie wiedziałem, że kiedyś wszystko we mnie zgaśnie.

Wierzyłem w życie, gdy tylko wstawało słońce,
dziś wierzę, że niedługo i ja się skończę,
ty nadal stoisz i nic się u ciebie nie zmienia,
bo ty nie wiesz co to młodość i co to są marzenia.

autor

ArmAn

Napisany: 2008-03-17 Dodano: 2008-03-18 23:44:36

Ten wiersz przeczytano 421 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie