Drzewo tęsknoty
myśli spragnione po niebie gonią
znów obsiadają drzewo tęsknoty
ono wyrasta nad serca tonią
tam gdzie się łączą miłości sploty
znów obsiadają drzewo tęsknoty
smutki skrzydlate w duszy cumują
tam gdzie się łączą miłości sploty
serce boleścią hojnie częstują
smutki skrzydlate w duszy cumują
stateczki morzem łez otoczone
serce boleścią hojnie częstują
nadziei żaglem maszty zdobione
stateczki morzem łez otoczone
miejsca szukają chwili wytchnienia
nadziei żaglem maszty zdobione
pragną spokoju i wyciszenia
miejsca szukają chwili wytchnienia
zbyt długo już trwa gorzka wędrówka
pragną spokoju i wyciszenia
bo w żal opływa moja stalówka
zbyt długo już trwa gorzka wędrówka
niech wreszcie słońce złote zaświeci
bo w żal opływa moja stalówka
trochę radości może los rzuci
niech wreszcie słońce złote zaświeci
ziarno miłości wzejdzie promienne
trochę radości może los rzuci
okruchy szczęścia jakże zbawienne
ziarno miłości wzejdzie promienne
ono wyrasta nad serca tonią
okruchy szczęścia jakże zbawienne
myśli spragnione po niebie gonią
Komentarze (49)
Tęsknota jest częścią naszego życia
pięknie napisane, przyjemnie się czyta :)
Z przyjemnością.
Pozdrawiam
Olu dziękuję serdecznie i pozdrawiam cieplutko:)
Przepiękny tekst
Bardzo mi się podoba
Pozdrawiam aniołku:)
Oksani dziękuję serdecznie za tak miłe słowa:)
Pozdrawiam cieplutko:)
Aniołku witaj Kochana! Jestem pod wrażeniem cudnego
bardzo malowniczego i ekspresyjnego pantum. Wyższa
szkoła nauki jazdy w obszarze wierszowania. SUPER!
Miłego weekendowego popołudnia, pozdrawiam:-)
Pięknie dziękuję za miłe odwiedzinki. Pozdrawiam
kochani serdecznie...
lekko i pięknie. Anielsko ++++
drzewa dają ukojenie. piękny.
ech jak pięknie tutaj. Serdeczności.
Czy udzielasz korepetycji ?
I jeśli ktoś nie da punktu, to chyba z zazdrości.
Bardzo dobre ułożenie wiersza i niesamowicie
dopasowana treść. Pasowałoby do niej melodię ułożyć i
byłby b.ciekawy utwór. Szkoda, że nie można dokładać
stopni zaawansowania.
Natomiast twój pseudonim i tytuł wiersza mnie
przeraża, chociaż jest napisane aby lepiej być w domu
żałoby, niż wesela. Pozdrawiam.
Pięknie piszesz Haneczko, Twoje pantum jest doskonałe.
Masz prawdziwy talent, który powinnaś wykorzystać.
Pozdrawiam Cię serdecznie:-)