Duchowe zadumanie
aksamitne
tło ciszy otuliło Giewont
girlandy gwiazd rozbłysły
ponad Tatr korony
księżyc
łuną srebrzystą rozpromienił niebo
i krzyża nad Podhalem
rozpięte ramiona
noc
czarnymi skrzydłami
stłumiła gór dźwięki
tylko wicher
rozszeptał bukowe listowia
gdzieś
ku niebu się niesie
ponad turni błękit
pełna górskich tajemnic
Sabały opowieść
jakże kocham was Góry
za te chwile błogie
za każde bicie serca
duszy uniesienie
kiedy dane mi było
by być
bliżej Boga
autor
montibus
Dodano: 2023-11-05 11:09:43
Ten wiersz przeczytano 810 razy
Oddanych głosów: 71
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (38)
Przepiękne wyrażona miłość do gór.
Przypomiały mi się tu słowa, które ktoś napisał - dla
jednych góry są tylko rumowiskiem skał, dla innych
najwspanialszą architekturą wzniesioną ponad
przemijaniem i trwaniem, wiecznym niedosytem i
niespełnieniem.
Dla Ciebie są wieczną inspiracją do tworzenia
wspaniałych wierszy.
Jeszcze raz ślę serdeczności :)
Piękny wiersz i piękna ta Twoja miłość do gór. Jest
taka piękna pieśń o górach zespołu Harlem. Podsyłam
link
https://www.youtube.com/watch?v=3Mrns6HszSA
Pozdrowionka Tadeuszu :):)
Wiersz pisany miłością do gór. Je się kocha, jak
samego siebie...
Pozdrawiam :)
Przepięknie i obrazowo w romantycznym klimacie.
Pozdrawiam serdecznie :)
Wspaniały sercem pisany wiersz, czuje się czytając jak
bardzo kochasz ten przepiękny zakątek kraju. Też
kocham gory, serdeczności dla Ciebie Człowieku Gór :)
Piękny wiersz.
Romantyczny, piękny wiersz.
Góry kocham ale gdybym miała wybierać, to wybrałabym
morze...
Pozdrawiam serdecznie Tadeuszu:))
Piękny obraz malowany słowami poety dociera do
wyobraźni, :-))
Piekny klimat wyczarowales do malowniczego obrazu. Oj
czarujesz poezja Tadeuszu. Pozdrawiam cieplo i zdrowia
zycze. ;)
Obiema rękami podpisuję się pod Twoimi strofami.
Kocham góry. Też czuję się tam bliżej Boga. Kiedyś
napisałam tak
https://wiersze.kobieta.pl/wiersze/tatry-moje-253316
Piękno gór w twoim wierszu ładnie podkreślone
wierszem...pozdrawiam serdecznie.
Witaj
Ach te góry, można się zanurzyć, zadumać i
zapomnieć... Oczywiście w szczytach.
Pięknie
;)
Dla mnie to prawdziwy i niezwykle wysublimowany pokarm
dla duszy,
cudowny Wiersz,
pozdrawiam serdecznie:)
Pięknie!
Też tak czuję góry, choć wolę troszkę niższe :)
Pozdrawiam Tadeuszu :)
Piękny obrazek gór i tęsknota za bliskością Boga