Duchy wymarłego lasu

no cóż... w sumie, jest to jeden z moich "gorszych wierszy", przynajmniej z mojego punktu widzenia. Kiedyś chciałem go poważnie zedytować, albo i nawet po protu wywalić...

Kłaniają się korony drzew
wita Cię las wspaniały.
Nad Tobą noc, gwiazd jasnych moc
ścieżka w zieloną głębię.
Centaur odźwierny zarośli
chyli przed Tobą czoło.
Duch lasu - ent nadzieję ma
na spokój.
Stąpasz po liściach.
Staw, bagno, mokradła.
Polana, jezioro - to nimfy świetliste
pochowały się w chatce fauna.
Opuszczasz las, widmowy las, jako ostatni
zanim przyszli z toporami.
Zanim przyszli z ogniem
i nie było już centaura, nimf, zielonego smoka.
Drzewa rżnięte milczały.

...aż tu nagle się okazało, że trafił do bejowego tomiku :D Więc wszystko tak, jak było, bo taka ilość fanów musi mieć rację ;)Szkoda tylko, że żaden inny mój wiersz nie dostąpił takiego zaszczytu ;)

autor

Wiwern

Dodano: 2007-03-07 21:15:52

Ten wiersz przeczytano 671 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie