Dumka atamana Bohuna

1. Ja jestem sam i będę sam, mieszkam gdzieś, na uboczu świata
W grę tu nie wchodzi dworski kram, rosół, makowiec i herbata
Lecz teraz idzie noc
Mgławica mnie otuli w moc
2. Gdy każdy inny człowiek śpi, przez pusty czasem step wędruję
I myśląc o niej, cieszę się, że towarzystwa dotrzymuję
Zasypia Lachów gród
Ja sobie schnę w kipieli grud
3. Szklany słój... - lecz przy mnie trwa złudzenie
Biały zwój... - z nią w brzasku iść promienie
Choć bez niej, jej uścisk wokół czuję
A kiedy zgubię trop, zamykam oczy - odnajduję
4. W deszczu skrzą burzany srebrem kruszcu
W Dnieprze tkwią zamglone światła wszystkie
W mroku drzewa gwiezdnego pełne blasku
I widzę tylko siebie wraz z kniaziówną w
nigdy-zawsze
Ref.: Snuje się nieuczesana nić
I rozmawiam sam ze sobą, a z nią nie
Lecz choć wiem, że ślepa na mnie jest
Mówię wciąż:"Los uśmiechnie się"
5. Żonkile rwę, gdy czas mar ucieka
Pryska czar i w bieg swój wraca rzeka
Bez Halszki czerwcowa mgła grudnieje
Deszcz gasi gwiezdny pył, a zewsząd same
puste twarze
6. Żonkile rwąc, z każdym dniem poznaję:
Tylko gram przez moje życie całe
Beze mnie jej ziemia garb swój toczy
Nie mnie pisane chleb i sól ku
pokrzepieniu serc

autor

Kropla1220

Napisany: 2023-01-08 Dodano: 2023-01-08 14:04:38

Ten wiersz przeczytano 608 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie