Dusza w klatce

Dla mojej rozmarzonej Przyjaciółki - Beatki, żeby wreszcie otworzyła Swoją klatkę życia .

Stłamszona dusza siedzi
w klatce życia.
Jak w pułapce miota się
i wzdycha.

Dusza bezradna, dusza obolała.
Tak bardzo cierpi
i uciec chciałaby z ciała.

Wypowiadane marzenia
o wolności
budzą tylko lęk i przypływ złości.

Chce się uwolnić i klatkę otworzyć,
Skrzydła rozpostrzeć.
Jak umarły motyl ożyć.

Nie ma klatek bez drzwi,
które ktoś kiedyś otworzy.
Prędzej czy później
dobry los Twoje karty
w talię w końcu ułoży .

autor

anula

Napisany: 2005-07-17 Dodano: 2005-07-17 23:19:07

Ten wiersz przeczytano 514 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie