Dusza ołowiana
Duszo ołowiana,
wpuść słońca promień
w swą czaszę życia.
Jeno świerki w tobie wzrastają
czeredami.
Psalmie mój ołowiany,
pryzmat tęsknot naginasz.
Nocą, stajesz się skrzypcami,
utulasz najlichszy dzień
Do snu.
Ołowiana Duszo,
z serca ciernią zintegrowana
W arytmii życia
Tyś ze mną jedno.
Komentarze (3)
Samotność, smutek i dusza zagubiona.
Bardzo ładne przemyślenia o przeżywaniu smutku. Moje
klimaty :-)
Obrazowo o smutku duszy. Ponieważ "cierń" jest rodzaju
męskiego, w ostatniej strofie powinno być chyba
"z serca cierniem zintegrowana" zamiast
"z serca ciernią zintegrowana"?
Miłego dnia:)