Dusza i pamięć
Ciało umiera nagle
Kiedy serce przestaje bić
I łapie się ostatni oddech
Dusza umiera powoli
Bez ostatniej woli
I przebycia ostatniej drogi
Dopóki jesteśmy w twardym dysku
Choć jednego człowieka
Dusza istnieje
Pozostawiając po sobie ślady
Kiedy nikt nie zapala za ciebie świeczki
Dusza rozpada się na atomy
autor
Katarzyna Chludzińska
Dodano: 2017-11-04 22:38:48
Ten wiersz przeczytano 611 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
filozoficznie
Wymowna refleksja. Pozdrawiam.
Ciekawa refleksja.Pozdrawiam
Dusza podąża za aniołem:) Miłego wieczoru:)
Bardzo wymowne, ta refleksja zatrzymuje, pozdrawiam
:)
ale wiersz dobry i potrzebny bo będą spory z moim i
twoim poglądem
to nie możliwe by dusze istnienie pamięci
zawdzięczały
gdyż pamięć o największych przestępcach zbrodniarzach
wieki trwa
a o tych co za innych życie oddali w cichości nikt nie
pamięta