DUSZA POETY
Skarbnico snów niezrealizowanych,
snów nie wyśnionych w pełni, do końca
...
Skarbnico marzeń w życie powplatanych,
w sens życia zwykle nadzieję niosąca ...
Ty unieś mnie ponad trudności wielkie,
małym wartościom inny zaś wymiar daj,
posplataj też urwane wątki wszelkie,
daj poczuć, że jestem nawet naj, naj, naj
...
A z pychy jednak uwolnij się duszo...
a naj... niech będzie to serca
potrzeba...
Wartości wszechświata niech cię poruszą,
to co najczulsze przyjmij wprost z nieba.
Komentarze (6)
To mój ulubiony wiersz. Taka jestem, tak czuję i miło
mi, że Wy też.
Ładnie ujęte.
Wiersz rozbudza wyobraźnię czytelnika.
Pozdrawiam
Marek
Dusza poety- nieodgadniona,
pozdrawiam serdecznie:)
A mi zaś nie przeszkadza zaś to fajny wiersz:-)
Za JoViSką. Wiersz się podoba.
Jedyne, co mi się nie podoba, to wyraz „zaś”.
Chyba tak powinno być :)
Pozdrawiam ChybaMarzycielko:)