Dusza,ktora szlocha...
do obrzydzenia
znam
Twoje nawyki
a jednak
nie potrafie
zamknac naszego
rozdzialu
raniace slowa
zapisuje
w grubym notatniku
raniace gesty
zamykam
w duszy
ktora
cicho szlocha
nad glupota
kobiety
ktora kocha
wspomnienie....
autor
senna
Dodano: 2010-04-29 11:56:14
Ten wiersz przeczytano 575 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
bardzo ładny, choć smutkiem ociekający
wiersz...Pozdrawiam i wiary w lepsze jutro życzę;)
Pozdrawiam.
smutna historia, grunt ze zdaje sobie podmiot liryczny
sprawe z tej glupoty, pytane co dalej?
Wracanie wspomnieniami na początek roździału, nie daje
siły na zamknięcie tego rozdziału. Liczymy, że coś się
zmieni.
....kiedys nastąpi to lepiej:)
samo życie i jak widzę kalka w wielu domach i
szufladach, pewnie na duszy lżej jak wywalone kawę na
ławę.