Dychotomia prostacza.

Dla K.

Wypluwam potok wyświechtanych słów,
by za chwile odpłynąć w milczeniu.
Śmieje się, przyznam, nawet szczerze,
a potem umierają zniechęcone usta.
Zamek z piasku zabrany przez przypływ.

Patrzę w zupełnie innym kierunku,
a tobie się wydaje, że rozumiesz.
Czytasz mnie jak szkolny podręcznik.
Tylko po zamknięciu błyszczącej okładki,
przestawiają się w nim wszystkie litery.

Mam alergie na upragniony stan równowagi.
Kicham za każdym razem, gdy oszukuję siebie.
Mimo to, nigdy nie staram się szukać lekarstwa
na nieuleczalny wirus nadziei i zapatrzenia.
Okno, w którym nie pali się już światło.

Chciałbym z tobą za ręce choćby nigdzie nie iść...

"...to jak pierwsza miłość, nie zgaśnie to uczucie nigdy..."

autor

nikt

Napisany: 2009-12-14 Dodano: 2009-12-14 18:39:46

Ten wiersz przeczytano 526 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie