Dygnitarz

Nie poznaje znajomych, ma zanik pamięci,
Na koncie od zielonych w głowie mu się kręci,
Nudzi go każdy drobiazg, który innych cieszy,
On idzie własnym torem, nieważne, że grzeszy!
A cóż to za persona?- zdumiony zapytasz.
Nie powiem choćbym skonał. Pan nikt!
Dziś „dygnitarz!”

Ambroży. Dopóki… Dopóki Ambroży-hoży, Nie tylko do pieca włoży! Florentyna. Baw się… Baw się chłopcze z Florentyną…, Nim młode lata przeminą! Gaweł. Kiedy… Kiedy Gaweł figle płata, Sąsiad nie! Za to Renata…

autor

rubin

Napisany: 2006-10-15 Dodano: 2006-10-16 00:36:14

Ten wiersz przeczytano 595 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie