Dyskusja

Kłamstwo ze szczerością spotkać się musiało,
które jest mądrzejsze, tak dyskutowało.
Z boku stała wiara trochę zniesmaczona,
była za szczerością, bo to jej korona.

Kłamstwo udawało, że ma serce dobre,
nie wiedziało jednak, jakie to okropne.
Szczerość małomówna, z serduszkiem prawdziwym,
wyłożyła racje, nawet strach się zdziwił.

Kłamstwo się wkurzyło w niewiarę szczerości,
zagrało w ruletkę, dość ma przebiegłości.
Szczerość nie rozumie, po co kłamstwo komu?
Lepiej mówić prawdę, choćby po kryjomu.

Kłamstwo przekonane o swojej mądrości,
obruszone nieco z inną już gra w kości.
Też będzie ufała, jakie ono super,
póki nie odkryje, że kłamstwo jest głupie.

Morał z tego taki, pewnie nie zadziwię –
szczerość najmądrzejsza, a kłamstwo fałszywe.
To nie wszystko jednak - ta pierwsza przegrywa,
a drugie się tylko z tego naigrywa.

Dla spokojności mar cepani i innych ewntualnie (mojej zresztą także) dokładam zamiennik - zamiast "tylko", można czytać "czasem", czyli jak kto woli.

autor

Eloise

Dodano: 2008-08-12 09:53:49

Ten wiersz przeczytano 1829 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie