DZIECI MORZA

Ich perłowobiałe szepty,
blade serca trzepoczące
na szafirze fal i muszli…,

opierzone, smutne krzyki,
echem piany się niosące
po zalanej słońcem tafli,

w niespełnione sine dale,
śliskie glony na pomostach,
jasny piach i słodką wodę…

Dziękuję za wszystkie wiadomości :-) Tak, rzeczywiście, od czasu do czasu człowiek ma prawo zbuntować się przeciwko rzeczywistości...

autor

Ewa

Dodano: 2006-10-29 13:43:28

Ten wiersz przeczytano 602 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie