Dziedziniec

drugi wiersz z cyklu 5 o tajemnicach bolesnych różańca

Wprowadzili Go na dziedziniec
On – kajdanami skuty
Wie, że niedługo zginie
Czekają już straszne knuty

Narzędzie do ręki wziął kat
I długa jak wieczność przerwa
Zawisł w powietrzu bat,
By skórę za moment rozerwać

Ostrym smagane biczem
Krwią umazane ciało
W bolesnym skurczu oblicze
Oprawcom ciągle to mało

Popłynęła brunatną smugą
Krew po kamiennej płycie
Wie, że zginie niedługo
Na krzyżu złoży swe życie.

autor

!lyricson

Napisany: 2006-10-04 Dodano: 2006-10-27 11:29:15

Ten wiersz przeczytano 472 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie