Dziewczę i ognik.

Cóż to za dziewczę tak późną porą
samotnie błądzi wśród kniei?
Blask od niej bije, aż oczy bolą,
suknia w ciemnościach się bieli.

Czego tu szuka, kogo wciąż woła
nieszczęsna zjawa - dziewczyna?
Biega po lesie, zatacza koła,
jaka jest tego przyczyna?

Wyciąga ręce - w górę, do nieba
czyżby anioły wzywała?
Co chce wyprosić, czego jej trzeba?
W boleści jakby skostniała.

Niebo się chmurzy, burza nadciąga
- cała już w ogniu goreje.
Ona nie widzi - na krzew spogląda,
z rozpaczy płacze, łzy leje.

Czemu tak płaczesz dziewczyno piękna,
Samotnie błądzisz po nocy?
Kto ciebie skrzywdził - skąd twa udręka?
Wypowiedz imię niecnoty.

On nic nie winien - Rzekła dziewczyna
Zły Amargein - czarownik
więzi go w krzewie, w szponach swych trzyma.
Mój ukochany - to ognik.

W tym pięknym krzewie jest mój kochanek,
to jego tulę w ramionach.
Nim noc przeminie - nim wstanie ranek,
skonam w różanych tu zorzach.

Nie płacz dziewczyno, nie trać nadziei,
wkrótce do ciebie powrócę,
Poznam zaklęcie koło niedzieli...
Przysiąg na darmo nie rzucę.

Woda święcona krzew ten obmyje,
moc jej pokona w mig czary.
Znikła dziewczyna! Wiatr w borze wyje,
ognik się zmienił w dym szary.

Zamiast ognika - wyrósł tam kamień,
niczym dziewczyna i chłopak.
W skale wyryty miłości diament,
słowa tajemne na opak.

Smutną pieśń skargi wiatr nocą śpiewa,
jak ta nieszczęsna dziewczyna.
Czyżby w swej pieśni miłość opiewał,
jak twierdzi ciotka Martyna.

Smutną balladę echo w dal niesie,
ciotka Martyna baśń plecie...
Jak duch dziewczyny błądzi po lesie,
ognik wciąż tuli i dziecię.



Ty-y. dn: 16.04.2021 r.

//wanda w./ -- Wanda Maria Wakulicz//



Ognik* - to krzew, który nie traci listowia podczas łagodnej zimy

autor

wandaw

Napisany: 2021-04-16 Dodano: 2022-06-27 14:36:21

Ten wiersz przeczytano 1796 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Sylabiczny Klimat Melancholijny Tematyka Konkurs

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie