Dziewczyna ze zdjęcia

Spotkałem ją pustym pokoju pachnącym ciszą
Siedziała tam przy czarnym fortepianie
Być może wcześniej grała smutne etiudy Chopina
Być może, dopiero zapoznawała się z instrumentem
Nagle oparła głowę o papier z zapisami melodii
Jej dłonie - jak cienkie gałęzie bezwiednie opadły na klawisze
Zapadła cisza


Teraz pozostaje w bezruchu jak źdźbło trawy na bezwietrznej łące
Strumyki jej zmysłów znajdują się w objęciach suszy
Powoli widać owoc wcześnie zasadzonego nasionka spokoju
Widocznie czarno-białe klawisze nie wydały dźwięku
Nie opadł puch z drewnianego stojaka na nuty
A schowany gdzieś ptak światła ukrywał się w swej dziupli

Pisanie o niej było jak wchodzenie do heraklitejskiej rzeki
Niby ta sama ale jednak inna
Tkałem dla niej ze słów coraz różniejsze stroje
Po to by znaleźć ten, który najbardziej oddawał jej nagą istotę
Mój umysł w tym czasie błąkał się
Po mętnym labiryncie oczarowania

autor

utkanyzmarzenia

Napisany: 2013-08-23 Dodano: 2013-08-23 16:42:47

Ten wiersz przeczytano 910 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie