Dziewczyno!

Wszystkie które dziś spotykam są jak kwiaty ścięte z pola...
Piękne, różne tak zmysłowe jak te krople rosy rankiem ożywione

Oczy moje chłoną piękno
A me serce zimnym staje
Chciałem ciebie mieć dziewczyno!

Lecz, jak kończy się opowieść
Rosa w parę złudną zmienia
Kwiaty bledną nad wieczorem
Tak me łzy tęsknoty znikną

Pozostanie wiązka wspomnień
O tym kwiecie nie zerwanym
W sercu pustka tak głęboka, jak jeziorna głębia zionie

autor

Niewiadomy

Napisany: 2012-01-08 Dodano: 2012-08-10 10:51:02

Ten wiersz przeczytano 681 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie