DZIWONIA
Ci co się dowiedzieli
bardzo się zdziwili
że mały wróblowaty ptaszek
nazywa sie dziwonia.
Ot zwyczajny ptaszek
lśni trochę czerwienią
broni swojej pani
silną głosu bronią.
*
Gdy nowy amant śpiewa
wymyślone trele
dziwonii go naśladuje
jak echo w eterze.
Konkurent zdziwiony
kto śmie tak przedrzeźniać
wiec opuszcza głowę
i podwija ogon
szuka nowej miłosnej przygody.
Komentarze (41)
Zdaje się że to dziwonia, ale zdziwić się wypada.
Pozdrawiam z uśmiechem:)))
Nie słyszałam o tym ptaku. Przeczytałam z
przyjemnością.
Pozdrawiam serdecznie.
Jak widać wśród zwierząt podobnie jak wśród ludzi.
Zabiegamy o względy, walczymy i dążymy do osiągnięcia
celu.
Ładny wiersz o zachowaniach.
Pozdrawiam
Marek
Edukacyjnie :)
Wiersze uczą .Właśnie poznałam dotąd niezany mi ptasi
gatunek. Z przyjemnością ;-)
ale sprytny!
Pięknie i pomysłowo opisane.
Tu jest miłość.
A to ci spryciula z tego Dziwonii...
Fajny wiersz :) Pozdrawiam zyko:)
Fajny wiersz!
A ptaszek niech leci w poszukiwaniu kolejnych przygód
:)
Pozdrawiam serdecznie :)
Bardzo podoba mi się wiersz,
śpiew ptaków, naśladowanie jest sposobem rywalizacji,
pozdrawiam serdecznie:)
Nikt nie lubi przedrzeźniania. Konkurent wycofuje się
na z góry upatrzoną pozycję. ;)
Przeczytaj Twój wiersz jeszcze raz. Masz kilka
drobnych błędów.
Dziękuję za odwiedziny. :)