Eden

Dalej wejdź, głębiej wejdź!
Nie waż na me krzyki.
Nie patrz na ten strumień krwii.
Szramy me, krwawe łzy,
Spijaj krew, spijaj do cna.
Rzeka ta, rwąca tak,
do Edenu płynie...

A tam na purpurowym tronie siedzi zwierz.
Wielki pan, wielki pysk, delta mej rzeki.
Spija mnie, mój krzyk, mój ból, mą krew.

Kolejna łza, sól na ustach,
Dziwny posmak rdzy.
Pluję w dal, kruki z ust,
Śmierci dech na demną.
Ręce drżą, nogi drżą,
A ja ciągle życia trzymam się,
bo Eden czeka mnie...

A tam na purpurowym tronie siedzi zwierz.
Wielki pan, wielki pysk, delta mej rzeki.
Spija mnie, mój krzyk, mój ból, mą krew.

Tonę w krwii, w grzechu mym.
Skrzep zatyka gardło.
Straszny ból, dziki ból,
Koniec życia blisko już.
Cichy grób czeka mnie,
Mroczny strach, z ziemi dach,
w Edenie wykopany...

A tam na purpurowym tronie siedzi zwierz.
Wielki pan, wielki pysk, delta mej rzeki.
Spija mnie, mój krzyk, mój ból, mą krew.
Wyssał mnie olbrzym, zwierz, dusza ma wolna jest!

autor

draco

Dodano: 2004-06-26 10:18:49

Ten wiersz przeczytano 779 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie