Edith et Paulus

Dla Edytki i Pawła... Bo taka miłość jak Wasza to perła. Nie chowacie jej jednak, uczycie kochac innych ... Dziekuje

Wiatr namiętności unosi ich
Szybuja niczym niebiańskie ptaki
Z popiołów się rodzą gdy nie widzi nikt
I smakują razem słońca Itaki

Upajając się szeptami
Raz tonąc, to wzlatując znów
Zawiaszeni w próżni pomiędzy światami
Osobno jednak nie zobaczysz ich już

autor

plecionka

Napisany: 2007-07-18 Dodano: 2007-07-18 13:23:35

Ten wiersz przeczytano 395 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie