Eksplozja
Kamuflujesz twarz dłońmi
Policzki powoli czerwienią się ze złości,
napięcia
Byle nie stracić kontroli!
Uczucia duszone od wewnątrz
Strzępy bólu wyrzucone w przestrzeń
Chowany w zakamarkach głowy, która
Bólu nie była w stanie udźwignąć…
Ból się nasila
Nieuleczalny, nie do wytrzymania!
Złe myśli rzuciły się na pożarcie
Ostatnich resztek kontroli
Łzy rozbiegają się po całych policzkach
Emocje wyszły z kryjówki
Lament przebija spokój
Do którego tak byliście przyzwyczajeni
autor
afrokelo
Dodano: 2009-02-24 17:03:56
Ten wiersz przeczytano 534 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Uj ęły mnie łzy rozbiegane po policzkach szczególnie,
ale cały wiersz się podoba
wszystkiego dobrego
Podoba mi się Duży plus
Tak to wlasnie jest gdy zbyt duzo w czlowieku siedzi a
potem nagle wybucha ze zdwojona sila...!PLUS
Jest taki ból na który nie ma znieczlenia ,a łzy dają
ukojenie na chwilę lecz tak naprawdę z tego bólu tylko
sami możemy sie uleczyć...