Elegia

Przyszła Twoja Pani
Dzierży insygnia domowe
Krząta się jak duch
Prawie nie dotykając podłogi

I ty w kapciuszkach zatopiony
I ona w myślach zanurzona
Po rękawy umoczone
W zlewie pełnym
Niezidentyfikowanych talerzy

Pokój Tobie
Wymoszczony fotel
Nabrzmiały od fantazji
Pryka z fajki kurz:
"Nie pamiętam
Nie zawiniłem
Jestem Sokratesem"

W okularach jakby szczelniej
Prywatniej, intymniej
Ale i tak działasz na mnie
Radioaktywnie

Moja Pani
Syreno o złotych ustach
Kiedy ona pójdzie
Precz
Przybędę na pegazie
Wśród chmur z fajki
I porwę cię
Jak księżniczkę
O kukurydzianych włosach
Pacynko ty moja
Laleczko

I ona będzie wiedźmą
A ty moja Pani
Kryształem
Którego mieć nie będę
Przez który widzę
Załamanie świata
Świata, którym jesteś
W mych chorych majakach sennych.

autor

Euryale

Napisany: 2010-04-07 Dodano: 2010-04-07 18:03:20

Ten wiersz przeczytano 645 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie