Elf wita się z umieraniem

kolejne bicie jej osobowości
wargi wolały kochać
ciało pragnęło przytulać wspomnienie
tyle nie potrzebnego w tak niewielkim i prawdziwym świecie

nieś zbawienie i usłysz to lilio bez skazy
bądź zawsze miły nie patrz w to co mnie boli
muszę godzić się z głosem zabijania
ty pomocniku wznosiłeś swoje piedestały
tam gdzie moje serce docierało każdej nocy

w dniu myślałam gdzie zaprowadzą mnie moje obolałe nogi
labirynt zakończył się w duszy splamionej zarazy
byłeś dla mnie czymś więcej niż tylko uczuciem

panie skaż mnie za wszystkie wyrządzone szkody
i nie patrz na przemiany to nie uzasadnione
wiem że ważnych spraw nie da się wyjaśnić

diabła nie rozpoznasz bo rogach jedynie wyczytasz to z prawdy
do diabła Ona ma magiczne uszy
to nie rogi
ukryła sobie bosość do anioła
czułam pod stopami mrok
uciekałam w niewole koloru niewinnego
pomyślałam
kłamstwo zazwyczaj powstaje na skutek gorzkiej prawdy
istnieje w postaci deformacji szczerości
czy to takie proste płakać
zależy czyje są to łzy czy moje czy niczyje

nicość raz jeszcze


ja nie byłam diabłem przecież to nie rogi
spójrz w oczy
proszę spójrz w słodkość
tylko niech pozytywka kołysze moje uda
a namiętność wzejdzie ponad gwiazdy
wtedy czynimy cuda

które zawsze coś psuje to tylko ja dwa
na trzy wystukam wspólnego walca

a dzień kończył się nocą
wzejdź proszę aż skończy się ludzkość

autor

Skromny.

Napisany: 2012-06-25 Dodano: 2012-07-02 21:41:50

Ten wiersz przeczytano 686 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie