Erzac
Erzac cholerny nie życie
Co płynie od świtu do świtu
Ładnie tak i przyzwoicie
Wszystko sprowadzasz do bytu
Posiadać jest drogowskazem
Gromadzisz fant do fanta
Kochać to następnym razem
Teraz wyścig walka zażarta
I siedzisz na na stercie rzeczy
Kopczyku wyższym niż jego
A dusza samotna ci skrzeczy
Dlaczego samotna. Dlaczego
Kunice, 08.01.2022
autor
miech
Dodano: 2022-01-16 10:02:44
Ten wiersz przeczytano 1145 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Kiedy się gubi wartości to zbiera się klamoty.
Pozdrawiam
Wymownie. Msz erzac to rzeczownik rodzaju męskiego,
więc napisałabym raczej "Erzac cholerny nie życie" i
zlikwidowała jedno "na" z dziewiątego wersu. Gdyby
wiersz należał do mnie uzupełniłabym interpunkcję, lub
usunęła tę jedyną kropkę i wszystkie duże litery
zastąpiła małymi. Mam nadzieję, że autor nie weźmie mi
za złe tych czytelniczych sugestii. Miłego wieczoru:)
Czasem w tym pędzie za "rzeczami" tak się zapominamy,
że potem na górze jesteśmy sami i to jest smutne, ale
to był wybór. Pozdrawiam
Jak chciał tak ma, jego wybór...
Pozdrawiam :)
no cóż, taki wybór...
Niektórym ciężko znaleźć bratnią duszę, a na zranienia
nie mają ochoty. Może stąd ucieczki w pracę?
Pozdrawiam :)
Czasem zbyt duża wagę przywiązujemy do rzeczy
materialnych, bogactwa kariery itp. Potem zostajemy
sami...
Dobry, refleksyjny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Namiastka.
W życiu gromadzimy najwięcej rzeczy.
Hmmm. Zamyśliłam się.