Eter

Wiatr trzaska okiennicą wzruszając sny. A my
wciąż jak dwa obce ciała, tkwimy w głębi ziemi
niżej niż śpią dinozaury. Choć ciebie pożądam,

chcę dotknąć i wyciągam rękę, to dotykam
jedynie korzeni traw i chwastów, krecich korytarzy.
W królestwie podziemnym świadomy jestem nagle

twojego istnienia, ale nic ponadto, więc
muszę wstrzymać oddech po to, by nie zbudzić
ognia, by kamienie śnić mogły swój odwieczny sen.

autor

krimzon

Dodano: 2007-10-27 12:46:28

Ten wiersz przeczytano 670 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie