Falochron Promenady
w podzięce Alabastrowi
Biegnąc za tobą,
od linii do barwy,
przez myśli wiązań,
luźno splecione wstęgi,
odkrywam wciąż nowe
ich całe naręcza.
Goniąc, zastawiam prowokacje,
niczym pułapki do samopoznania.
Jak dotknięty ogniem,
urażony, zarzucasz mi na oczy,
światów twoich wymiary.
Prowadzisz nie patrząc,
czy nadążam, czy się nie gubię,
Przyznajesz, że jestem duchem
przenikającym mury z łatwością,
nie wiele jednak, z tego co widzę,
pojmuję. Wzdychnięciem w stylu
„miejmy to już za sobą”.
Przeganiasz mnie,
przez oczu swoich wizjer.
Na całe szczęście,
tuż przed pełnym
zaciemnieniem, tego co
chciałeś, tak chronić,
gotów podziwiać,
opamiętujesz się.
Chrzcisz zaufaniem,
niknę w zdumieniach.
Czy warto otwierać
puszkę pandory?
Nocą, nasłuchuję
szeptów, jak winny
szukam schronienia w tobie,
o dziwo topniejesz.
Nasycony ciepłem,
próbą zrozumienia,
przyjmujesz mnie za
dobrą kartę lub omen.
Wraz z alabastrowym porankiem,
odpowiedź przychodzi sama.
Pięknem jaśnieją, dotychczas
zgubione chlebem powszednim,
współcześnie orzechowe.
Masz rację,
jesteś skałą.
Lecz, już nie zimną,
tylko taką, co chroni
lądy dzieląc morze.
Masz rację,
jesteś skałą.
Jesteś alabastrowym
falochronem.
https://www.youtube.com/watch?v=OmLNs6zQIHo
serce w kryzysie
Komentarze (28)
mariat, gdybym ja cię nie miała, nie czułabym, że
muszę iść dalej , głębiej. Jesteś jak moja babcia,
która wiecznie mi przypomina, żeby dopiąć ostatni
guzik w koszuli w niedbalstwie moim. Zgadzam się już
poprawiam. Ty wiesz że ja zawszę głowę posypie
popiłem tam gdzie trzeba. A gdzie trzeba stanę
okoniem i byka złapie za rogi. Pozdrawiam
Jesteś alabastrowym falochronem. :-)Podoba mi się Twój
wiersz.
Pozdrawiam
Do uwag Krzemanki jeszcze dorzucę brak dbałości o
interpunkcję, a szkoda, bo tekst jest ważny i o wiele
lepiej by się czytało, gdyby była rozsiana właściwie.
Popatrz, już pierwsza kropka winna być przecinkiem, bo
teraz pierwsza myśl po prostu jakby nijaka, a przecież
zaczęłaś "Biegnąc..." i co biegnąc robisz? Dalej
piszesz "Odkrywam..." ale to powinno być to samo
zdanie, jak współrzędnie złożone. Ja bym zamieniła
pierwszą kropę na przecinek i dalej małą literą, wtedy
ok.
Najbardziej podobają mi się dwie ostatnie strofki :)
Krzemanko dziękuję bardzo, jak zwykle, można na Ciebie
liczyć. Ja, (już chyba część z Was, zdążyła mnie nieco
poznać) , w gorącej wodzie kompana, piszę wiersze, a
wystawiam je dopiero znużona. Zdarza się i przez
telefon a wtedy słownik psotnik, co chce mu wychodzi.
Co do wymiany :tak westchnął, jest dużo ładniejsze,
niż wzdychnął. Jednak nie wiem, czemu, wydyja mi się,
że westchnąć można z dobrych powodów, np. na samo
wspomnienie o nim a wzdychamy. np. z powodu czegoś, co
nas trapi. Może się mylę... Dziękuję bardzo z ogonki.
Co do wyboru skały byłam rozdarta. Jednak, nie
znalazłam nic, co bardziej mogłoby pasować. Pozdrawiam
wszystkich komentujących.
Pięknie o poznawaniu się. Bardzo na tak. Pozdrawiam
ciepło
Pięknie zobrazowany wysiłek związany z wzajemnym
poznawaniem się. Chyba uciekły ogonki z "pojmuję" i
"nasłuchuję".
Zastanawiam się, czy nie lepiej od
" Wzdychnięciem w stylu" brzmiałoby
"Westchnieniem w stylu"?
Miłego dnia:)
Podoba mi się wiersz i puenta, pozdrawiam ciepło.
mądra i kochająca kobieta potrafi zimny głaz
przeistoczyć w bezpieczny falochron.
W kontekście treści - świetna puenta.
Alabaster (minerał) jest drobnoziarnistą odmianą
gipsu.
Miłego dnia.
Piękny wiersz
Pozdrawiam serdecznie :)
Hah anula-2 możliwe że w kocu opuścił mnie choć na
chwilę! dziękuje za komentarz i pozdrawiam.
"Alabastrowy falochron" co odbija fale,
aby miłość, zgodę, w sercach obu znaleźć.
Pozdrawiam Serce w kryzysie, tylko ja kryzysu nie
widzę.