Fascynacja
Pustynia obdarta z wszelkiej wilgoci
Dotyk, gniew, susza
Śmierć, pustka...dreszcz emocji!
Powiew poruszający martwy piasek
Zamknięty w klepsydrze mikrokosmos
Emocje przesypują się cyklicznie
Dół, góra, dół, góra...
I coraz mniej ziarenek
Głodnych deszczu...
On jedyny potrafi coś ożywić,
Wypowiedzieć...
Zmęczenie, upadek, niemoc
Spróchniałe powietrze cisnące się do ust
Brniesz dalej...
Nigdy nie zapomnisz tej chwili
Komentarze (3)
Twoje wiersze mają "drugie dno" dlatego sa takie nie
banalne:)
Moim zdaniem rewelacja! I pisze to zupełnie
bezstronnie. Czytając, przeszły mi dreszcze po
plecach...a o to chyba chodzi:)
Widac w nim przemyslenia, emocje, wiecej niz rymy, a
chyba o to chodzi w poezji. Mnie sie podoba.
Pozdrawiam