Fascynografie. AW czyli...

jestem. na tę jedną chwilę początkiem i końcem.
grawitacja, to coś, co powstrzymuje przed lotem.
pozostał kreskowy. na przedramieniu. jeszcze niebieski.
po tr(u)opach, w powietrze, kandyzowane obrazy.
na rozkosz, na rozkaz, rozstrzelać valerie.

zaglądam w inne. kolorowe światy cmentarzy.
spędziłem tam trochę czasu, z rodziną i przyjaciółmi.
zapraszały granitowe, suszone świeczniki uśmiechem
bugimena, potencjalnego jeggera czy innej beatrix.
zabita cisza. masowa bezdomność okien. gwoździami.

napad na popart, z bronią. w ręku fałszywe różance.
byłaś ze mną, czytać klasyków - to trochę dziwaczne,
podnosić z ziemi kamienie i czoła, chylące się ku upadkowi.
żywcem, gołymi rękoma, diabli mnie nie wezmą.
w towarzystwie boga i innych umiera się bezboleśnie.

znam twoje sekrety Kornelia, wiem że chcesz go poczuć.
gdy stygnie beznamiętny campbell, słyszę twoje myśli:
podejdź bliżej kochanie... Andy, pozwól, że wyrwę ci serce.
wtedy zaczynam sie bać o czwartego konia apokalipsy,
że dadzą go darmo, z rzędem i ciąg dalszy nie nastąpi.

autor

Kornelius

Dodano: 2009-10-15 18:26:40

Ten wiersz przeczytano 638 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie