Figiel

Na dzień zwycięstwa.

Tu, gdzie kresu dopada libertyński etos
gdzie z sił się osusza nebularne echo
gdzie kroczy półszeptem armatura z broni
wyłonionej ukradkiem ze zbyt mrocznej toni
gdzie prześwit zamienia się we wklęśniętą lukę
gdzie pies nie do końca oznacza sukę,
gdzie dach osłonięty nie przepuszcza słońca
gdzie ciężko wytrzymać do zimy końca,
to tu, gdzie się nie da narysować stycznych
a figiel to zwada złudzeń optycznych
tu, gdzie pociski podwójne dno mają
lecz tylko, gdy prosto na nas spadają,
tu, gdzie niebo ledwie widać latem
i tu, gdzie głowę schylamy nad katem -
chłodem pulsują purpurowe skronie
i z niedożycia nadgryzamy dłonie,
tu nasi najdrożsi obrysują kontury
pioruny zatoczą się w białawe chmury
i anons nadeślą nieobecnym krzykiem
sami zostaniemy z wąziutkim przesmykiem.

autor

Mary Rose Hamilton.

Napisany: 2010-03-08 Dodano: 2010-03-09 22:06:58

Ten wiersz przeczytano 817 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie