Filotes
dedykuję mojej przyjaciółce Eli
mała wieś połączyła nasze atomy
— fascynuje. już dawno
przetarłam drogi zasnute mgłą.
zobacz — ona znów gęstnieje
z minuty na minutę,
a każdy podmuch
powietrza zahacza o zmysły.
moje-twoje, a nawet nasze.
zatrzymaj się,
gdy szepczę pod wiatr,
wskazując niewidoczny drogowskaz.
dla ciebie chcę być światłem.
Komentarze (55)
Weroniko miło mi:)
Po miłości , przyjaźń jest najwaźniejsza. Pozdrawiam
serdecznie z uśmiechem.
najpiękniejsza końcówka, tak krótko o przyjaźni, a aż
się chce powspominać
elka :) pozdrawiam
Ładnie ciepło o przyjaźni
pozdrawiam
Basiu zawsze jesteśmy blisko Ciebie:)
piękna niczym nie zmącona przyjaźń a ja choć czytając
wasze piękne wiersze nie czuję się samotna
Pozdrawiam:))
Zosiu będą wkrótce:) dziękuję
Bożenko pozdrawiam :)
Bardzo. Miło poczytać :)
Pozdrawiam.
I czekam na kwiatuszki i motylki ;))
Taka przyjaźń na dobre i złe
pozdrawiam obie Panie:)
Elu Ty wiesz, nie muszę mówić :)
Demonko buziaki :)
WINSTON :)
Ale mnie wzruszyłaś, Ewuśka! Bardzo, baaardzo Ci
dziękuję, a wiersz - baaaardzo!
Buziole i uściski! :)
Witaj Ewuniu, piekny wiersz z dedykacja dla PIEKNEGO
CZLOWIEKA. Moc serdecznosci dla Was Obu.
Ładnie - miło przeczytać...
Przyjaźń to piękne słowo!
:)
W ukłonie pozdrawiam!