forma

Zamkniętymi oczami w tym ciele,
wrzucona tutaj mam żyć,
pomysłów już zostało nie wiele,
nie śmiać się i nie wyć.

Nie umierajcie wcześniej niż moje ciało,
psychodeliczna forma...
muszę myśleć, choćby mi się nie chciało,
raczej to nie norma.

Czymże określić samą formę istnienia?
Przymusowe samookaleczenie,
idealna norma nienormalnego myślenia,
utopiłam kolejne marzenie...

Żyć, gdy umrę będzie im się nudziło,
moja szydercza mowa już płonie,
patrzenie wewnętrzne oczy schłodziło,
bolą, machające, zimne dłonie...

Chcę żebyście mieli wszystko co chcecie,
jeśli to mam, to okradnijcie mnie,
zostawcie mi wzrok krążący po świecie,
moją duszę, spokój o was, nie mnie.

autor

darkpark

Napisany: 2014-05-23 Dodano: 2014-05-23 20:42:47

Ten wiersz przeczytano 825 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie