Garstka
Nastrój aury i dnia codziennego daje takie wiersze...
Mroczne konary
stoją modlitwą
zabrakło wiary
między gonitwą
Opadły łuski
nadzieja zżarta
odpływu pluski
przegrana karta
Idę do mroku
bez pożegnania
w ciszy otoku
czasu rozstania
Teraz bez maski
zniknę w płomieniu
i bez opaski
z wagą w sumieniu
I garstka prochu
użyźni ziemię
w podziemnym lochu
nowe istnienie
autor
Zakochana w wietrze
Dodano: 2021-02-04 14:58:29
Ten wiersz przeczytano 1223 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Smutkiem powiało
Pozdrawiam :)
Powiało smuteczkiem...
Miłego dnia:)
I bej też się buntuje, wywalił mnie :)
Coś dziś dużo smutnych wierszu na beju...Blue monday
już Był:)
A wiersz piękny
⚘
Bardzo smutny wiersz.Pozdrawiam.
Zatrważająco ale realistycznie...pozdrawiam
serdecznie:)miłego wieczoru
Mrocznie ale ładnie
Pozdrawiam +
Mam nadzieję, że to tylko sen.
Ale wiersz urodził się zacny - metaforyczny i
tajemniczy.
Pozdrawiam Łucjo :):)
twój styl Lucynko jest nie podrobienia
Mroczno u Ciebie Lucjo, ale po co już myśleć o tym
lochu, co ma być będzie, a póki co trzeba czekać na
wiosnę, serdeczności ślę :)
Ciekawy wiersz.
mrocznie lecz nieraz jaka pogoda taki też nastrój
serdeczności :)
nieraz potrzeba trochę mroczności by w końcu wyjrzało
słońce
ojej, jak mroczno i ciemno między wersami, konieczne
światło i wiosna;)
serdecznie pozdrawiam jasnymi promieniami (trochę mnie
poniosło:))
Twoje wersy pięknie płyną ...aż do spłonięcia ...