gdy z kalendarza...
gdy z kalendarza schodzi grudzień
dostojnym krokiem między świerki
gdy siwe włosy w starym lustrze
czas zaczesuje aż po błękit
wyciągam żółte kalendarze
od ciebie listy jeszcze czytam
gubiąc się pośród tamtych marzeń
z muzyką śpiącą w zdartych płytach
***
gdy w fajerwerkach wkracza nowe
pełne nadziei w garstkę szczęścia
gdy pośród nowych planów człowiek
znajduje drogę choćby nie chciał
ja z czterolistnej koniczyny
wciąż odczytuję dni najlepsze
nie szukam drzazgi w oczach innych
gdy pióro samo pisze wiersze
***
gdy dzień zamyka senne okna
w szarej godzinie cicho tonąc
gdy wyszeptane słyszę zostań
by znów zaufać twoim dłoniom
wyrażam myśli prostym gestem
znanym ci przecież nie od wczoraj
wiesz że powtórzę go raz jeszcze
gdy mnie uwięzisz w swych ramionach
wiernemu czytelnikowi ...
Colett
Komentarze (4)
Mam każdy list - od 1967 r. :)
Pozdrawiam, nie muszę mówić, że w Twoich wierszach
jest to wszystko, czego nie można się doszukać ze
świecą w większości innych.
Bardzo je polubiłam...
Świetny kawałek poezji, wyważona i barwna w tęsknoty
narracja, no może na dobranoc nie powinno się tego
wiersza czytać, utrudni zasypianie :) Pozdrawiam.
Chociaż wiersz nie do mnie jest adresowany,zachwycam
się nim ,piątka z plusem.Wesołych Świąt:)
Ładna refleksja. Duży+.