Gdy umrę...
Gdy umrę...
Pochowajcie mnie w ziemi pod drzewem
dębu.
Nie trudźcie się.
Nie kupujcie trumien ani urn.
Pochowajcie mnie w ziemi pod dębem.
Gdy umrę nie będę czuć.
Nie będę czuć głodu ani pragnienia.
Nie będę czuć robaków chcących mnie pożreć.
Ale też nie będę czuć miłości.
Nie będę czuć szczęścia ani smutku.
Będę niczym.
Paroma kośćmi ukrytymi pod warstwą
skóry.
Będę niczym...
autor
madzia729
Dodano: 2011-07-06 15:33:54
Ten wiersz przeczytano 1392 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Bedziesz wolna dusza, cialo nasze jest ulotne, a dusza
zyje w pamieci i krazy do nastepnych wcielen.
mocno wierzę, że nie taki jest koniec, ale wiersz
dobry, zatrzymuje
Poruszasz Madziu smutne tematy. Jednak nie zapominaj,
że czas ucieka i czekają na Ciebie teraz niezapomniane
chwile, które musisz wyłapać i cieszyć się nimi.
Pozdrawiam:)
Zmień myśli na bardziej radosne!
Zobacz jaki piękny świat - uśmiechnij się.
Miłego dnia.
Witaj..przejmuje smutkiem..pozdrawiam++
A tam,teraz jesteś,bądż i żyj,pozdrawiam miło:)